Υψηλότερες αμοιβές αποτελούν κίνητρο για τους εργαζομένους να δουλέψουν σκληρότερα.
Η Janet Yellen (1984) πρότεινε ότι οι υψηλότεροι μισθοί δημιουργούν τις συνθήκες ώστε οι εργαζόμενοι να είναι πιο παραγωγικοί, σημειώνοντας «μείωση της «κοπάνας» από τους υπαλλήλους, εξαιτίας του υψηλότερου κόστους από την απώλεια της εργασίας, μείωση του κύκλου εργασιών, βελτίωση της μέσης ποιότητας των αιτούντων για εργασία και τη βελτίωση της ηθικής».
Ανάμεσα στις μελέτες που τεκμηριώνουν τα παραπάνω είναι του D. Levine (1992), που ανέλυσε ένα δείγμα από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες, και του Η. Holzer (1990), που χρησιμοποίησε δεδομένα από ένα δείγμα -σε εθνικό επίπεδο- επιχειρήσεων, διαπιστώνοντας ότι «οι εταιρίες με υψηλούς μισθούς μπορεί μερικές φορές να αντισταθμίσουν περισσότερο από το μισό της αύξησης του κόστους των μισθών μέσω της βελτιωμένης παραγωγικότητας, των λιγότερων προσλήψεων και του κόστους του κύκλου εργασιών».
Ο Μ. Reich(2003) σε έρευνα για τους εργοδότες στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο, ύστερα από μια ευρεία αύξηση μισθών, διαπίστωσε ότι οι εργοδότες της πλειοψηφίας των εργαζομένων που είχε αυξηθεί ο μισθός τους, ανέφεραν ότι η συνολική απόδοσή τους είχε βελτιωθεί, όταν ο Α. Mas (2006) ανέλυε την υπόθεση των αστυνομικών του New Jersey που είχαν αύξηση του μισθού τους κατά 17%, αυξάνοντας την απόδοσή τους στο ξεκαθάρισμα υποθέσεων κατά 12%, συγκριτικά με αυτούς τους αστυνομικούς που αρνήθηκαν την αύξηση.
Οι υψηλότερες αμοιβές προσελκύουνπιο ικανούς και παραγωγικούς εργαζομένους.
Οι αποδείξεις ότι οι υψηλότεροι μισθοί προσελκύουν περισσότερους αιτούντες υψηλής ποιότητας για τις νέες θέσεις εργασίας, είναι πολλές.
Ο Ε. Dal Bó (2013) δείχνει ότι προσφέροντας υψηλότερους μισθούς αποδίδει ένα σύνολο αιτούντων με υψηλότερο δείκτη IQ και αντίστοιχα προσωπικότητας, με κίνητρα που τους βελτιώνουν για τις διαφημιζόμενες θέσεις εργασίας.
Επιπλέον, η πρώτη εταιρεία που προσφέρει υψηλότερους μισθούς είναι πιο πιθανό να προσελκύσει και να έχει πιο παραγωγικούς εργαζομένους.
Υψηλότεροι μισθοί οδηγούν σε μείωση του κύκλου εργασιών, μειώνοντας το κόστος για νέες προσλήψεις, καθώς και την κατάρτιση νέων εργαζομένων.
Ο Μ. Reich (2003) υπολόγισε ότι τυπικό κόστος του κύκλου εργασιών υπερβαίνει τα 4.000 δολάρια ανά εργαζόμενο και ότι η αύξηση των μισθών στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο οδήγησε σε μείωση του κύκλου εργασιών κατά 34%, εξοικονομώντας -σχετιζόμενα με τον κύκλο εργασιών- 6,6 εκ. δολάρια ετησίως.
Ο Α. Dube (2007) βρήκε ότι όταν διάταγμα στο Σαν Φρανσίσκο αύξησε τους μισθούς στους χαμηλόμισθους, οι εργαζόμενοι αυτοί είχαν περισσότερες πιθανότητες να μείνουν με τους εργοδότες τους.
Ο Μ. Reich και οι συνεργάτες του, διαπίστωσαν επίσης εκπληκτικά ποσοστά απόδοσης -σχεδόν 95% ετησίως-, στο προσωπικό ασφαλείας στα μέσα του 2000, το οποίο υποχώρησε στο 18,7%, όταν βελτιώθηκαν οι αμοιβές.
Ο D. Fairris(2005) εξέτασε τα στοιχεία από το Λος Άντζελες, διαπιστώνοντας ότι όταν οι εργοδότες κλήθηκαν να δώσουν υψηλότερους μισθούς, η μείωση του κύκλου εργασιών των εργαζομένων απέδωσε εξοικονόμηση χρημάτων ίση με περίπου το 1/6 των δαπανών που έγιναν.
Οι υψηλοί μισθοί ενισχύουν την ποιότητα και την εξυπηρέτηση πελατών.
Η μελέτη του Μ. Reich (2003) διαπίστωσε επίσης ότι σχεδόν οι μισοί εργοδότες ανέφεραν βελτιώσεις στην εξυπηρέτηση πελατών μετά από αύξηση στους μισθούς των χαμηλόμισθων, έτσι πράγματι, οι υψηλότεροι μισθοί στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο οδήγησαν σε μικρότερες ουρές (στο αεροδρόμιο).
Οι Cowherdκαι Levine (1992) διαπίστωσαν ότι η αύξηση της αμοιβής σε χαμηλόμισθους αύξησε την ποιότητα της παραγωγής. Χρησιμοποιώντας στοιχεία από περισσότερα από 500 καταστήματα λιανικής πώλησης, ο Μ. Fisher (2006) διαπίστωσε θετική σχέση μεταξύ της ικανοποίησης του πελάτη και του μισθολογικού επιπέδου των εργαζομένων στο κατάστημα.
Οι υψηλοί μισθοί μειώνουν προβλήματα πειθαρχίας και τις απουσίες.
Οι Cappelli και Chauvin (1991) τεκμηρίωσαν ότι σε μονάδες όπου οι μισθοί ήταν υψηλότεροι σε σχέση με την τοπική αγορά εργασίας, υπήρχαν λιγότερες απαιτήσεις ως προς την πειθαρχία.
Ομοίως, σχεδόν το ήμισυ των εργοδοτών που ρωτήθηκαν από τον Μ. Reichανέφερε μείωσησε πειθαρχικά ζητήματα, ύστερα από την αύξηση των μισθών.
Ο W. Zhang (2013) έδειξε σε έρευνα των καναδικών επιχειρήσεων ότι η πιθανότητα απουσίας ήταν μικρότερη, όταν οι μισθοί ήταν υψηλότεροι. Ο C. Pfeifer (2010) είχε παρόμοιο αποτέλεσμα σε μια μεγάλη γερμανική έρευνα.
Επιχειρήσεις με υψηλότερες αμοιβές χρειάζεται να αφιερώσουν λιγότερους πόρους για την παρακολούθηση (των εργαζομένων).
Οι επιχειρήσεις με υψηλούς μισθούς βρέθηκαν να έχουν δημιουργήσει κουλτούρα σκληρής δουλειάς, στην οποία οι εργαζόμενοι παρακολουθούν τους συναδέλφους τους, μειώνοντας την ανάγκη να προσλάβουν επόπτες.
Ο J. Rebitzer (1995) διαπίστωσε ότι οι χαμηλόμισθοι στον τομέα της συντήρησης στην πετροχημική βιομηχανία χρειάζονται μεγαλύτερη εποπτεία.
Οι Groshen και Krueger (1990) έδειξαν ότι όσο περισσότερο υψηλόμισθες ήταν οι νοσοκόμες, τόσο λιγότερη εποπτεία χρειάζονταν.
Οι εργαζόμενοι που ανησυχούν υπερβολικά για την ασφάλεια του εισοδήματος, έχουν λιγότερο καλές επιδόσεις στην δουλειά τους.
Διάφορα πρόσφατα πειράματα απέδειξαν το παραπάνω. Η Α. Mani(2013) «επιστράτευσε» αγοραστές σε ένα εμπορικό κέντρο και τους ζήτησε να σκεφτούν τα οικονομικά τους.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η συμπεριφορά των ατόμων επιδεινώθηκε όταν τους ζητήθηκε να φανταστούν μια δαπάνη έκτακτης ανάγκης, (πχ επισκευή αυτοκινήτου ύψους 1.500 δολαρίων), χωρίς αντίστοιχα να παρατηρηθεί επιδείνωση για άλλα θέματα.
Οι Mullainathan και Shafir (2013) αξιολόγησαν μια σειρά από τέτοια πειράματα, διαπιστώνοντας ότι οι διεργασίες του εγκεφάλου που προσομοιώνουν το συνεχές άγχος της φτώχειας οδήγησε τους ανθρώπους να δρουν με τρόπο ψυχαναγκαστικό και ανάρμοστο.
Πράγματι, η Έκθεση της Παγκόσμια Αναπτυξιακής Τράπεζας (2015), επικαλούμενη πολλές σχετικές μελέτες αναγνωρίζει ότι η φτώχεια επιβαρύνει την διανοητική κατάσταση των ατόμων, καθώς και του αυτοελέγχου τους.
Άλλοιμηχανισμοί από τους οποίους υψηλότερες αμοιβές μπορεί να αποφέρουν αντισταθμιστικά οφέλη:
- Οι υψηλοί μισθοί συνδέονται με καλύτερη υγεία και περισσότερη αντοχή, ενισχύοντας την παραγωγικότητα των εργαζομένων.
- Η μεγαλύτερη ικανοποίηση από την εργασία μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερες συγκρούσεις μεταξύ των εργοδοτών και των ομάδων εργασίας.
- Ενισχύεται η φήμη στους καταναλωτές (συγκρίνετε τη φήμη της Costco και της Wal-Mart).
Άρθο από τους Justin Wolfers και Jan Zilinsky, Peterson Institute
Πηγή: e-dimosio.gr
