Λαβωμένος βαριά ο τουρισμός εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού.
Ύστερα από δύο σχεδόν χρόνια πρωτόγνωρων συνθηκών και εξελίξεων εξαιτίας της πανδημίας, σε όλους τους τομείς της οικονομίας και όχι μόνο, σε εγχώριο αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, το καλοκαίρι που μας πέρασε έδειξε να αποτελεί μια πρώτη αχτίδα αισιοδοξίας με το άνοιγμα των συνόρων και την επαναλειτουργία, εκτός των άλλων, του τουρισμού και της εστίασης. Ωστόσο, παρατηρώντας λίγο πιο προσεκτικά θα γίνει εύκολα αντιληπτό πως αναδύεται ένα ζήτημα μείζονος σημασίας και δεν είναι άλλο από την έλλειψη προσωπικού, ειδικευμένου και μη.
Ο τουρισμός στη χώρα μας, όπως είναι γνωστό, αντιπροσωπεύει περίπου το 1/5 της οικονομικής παραγωγής με την προσέλκυση εκατομμυρίων τουριστών ανά σεζόν και την απασχόληση χιλιάδων εργαζομένων. Η έλευση της πανδημίας όμως άλλαξε τα δεδομένα, δημιουργώντας νέες συνθήκες. Τα συνεχόμενα lockdowns, το συνεχές άνοιγμα και κλείσιμο των επιχειρήσεων δημιούργησαν αβεβαιότητα στους εργαζομένους, αποθαρρύνοντάς τους και οδηγώντας τους στην αναζήτηση εργασίας σε άλλους τομείς. Αυτή η κατάσταση βέβαια, μακροπρόθεσμα, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρότερα προβλήματα στην οικονομία της χώρας με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Το freestudies, πιστοποίησε κι εκπαίδευσε μέχρι σήμερα πάνω από 4.000 ενδιαφερομένους στον χώρο του Τουρισμού και συνεχίζει με αποκλειστικά προγράμματα κατάρτισης.
Δείτε τα προγράμματα ΕΔΩ
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστιατορικών & Συναφών Επαγγελμάτων (Π.Ο.Ε.Σ.Ε.) Γιώργος Καββαθάς: «Είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζουμε τέτοια έλλειψη στον κλάδο»
Το πρόβλημα απειλεί να οπισθοχωρήσει την ανάκαμψη της χώρας από την πανδημία, τονίζουν οι FT, δεδομένης της κεντρικής σημασίας που έχει ο τουριστικός τομέας για την ελληνική οικονομία.
Εν κατακλείδι, κάνοντας ένα γρήγορο απολογισμό αποδεικνύεται περίτρανα ότι το ανθρώπινο δυναμικό σε αυτόν τον τομέα ακόμη δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τις μηχανές ενώ παράλληλα αρκεί να αναλογιστούμε πως το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας που προικίζουν αυτή τη χώρα, παραμένουν αναλλοίωτα, συνεπώς και ποθητά, αφήνοντας έτσι μία γλυκιά γεύση αισιοδοξίας για το ακαθόριστο και ρευστό μέλλον.
